Aan het infuus #2

Afgelopen weekend had Kell een goed herstel. Sinds vrijdag tot en met vandaag leek ze bijna weer haarzelf. Zelfs haar krullen waren even terug (hierover later meer).

Vandaag is het dan weer zo ver, Kell aan het infuus voor kuur #2. Weer een dag in het ziekenhuis wat bestaat uit bloedprikken, om te kijken of Kell wel sterk genoeg is, en gesprekken met Research afdeling + de oncoloog.

Bloedprikformulier stond ‘6 uur nuchter’ voor aanvang. Maar dit was een foutje en even voor niks de ochtend met honger doorgekomen. Een klein foutje, waar we afgelopen weekend nog voor wilde bellen maar helaas niet gedaan hadden.

Dus direct een broodje erin na het bloedprikken een Munch groentesapje om weg te spoelen. Verdriet slaat even toe, het gaat weer gebeuren. Ondanks dat het gevoel zegt dat je het moet doen en dat het ook wel fijn is dat we weer iets er aan gaan doen, toch even verdriet.

Op naar het gesprek met de Research afdeling en helaas nog geen nieuws of de tumor HRD bevat (het element om mee te kunnen doen aan de studie). Dus wat standaardmetingen en een kort gesprek zijn we hier klaar. Wel is duidelijk dat als het geen HRD bevat, dat de studiemogelijkheden ook aanzienlijk minder goed werken. Dat maakt de uitkomst wel beter te accepteren, wat de uitslag ook is.

Vervolgens hebben we de lounge ontdekt van het ‘informatie & lifestylecentrum’ in het VUMC. Met lekkere loungestoelen en een buitenterras op de 6de verdieping van het ziekenhuis. Onderweg nog een bevriende dokter tegen gekomen en we bleken ons te bevinden in het mooie gedeelte van het ziekenhuis. Waren we inmiddels wel achter, maar grappig dat het achter de schermen ook zo bevonden wordt. Hij zat in het andere gedeelte van het ziekenhuis, zeg maar…

We vergeten zelfs even de tijd in de lounge, ons gesprek was 20 minuten geleden. Shit, even niet aan het opletten. Eenmaal uit de lounge en bij de juiste receptie komt de oncoloog naar buiten. Haar gesprekken waren uitgelopen. Dus eigenlijk niet 20 minuten te laat voor ons gesprek, maar gewoon op tijd. We kregen zelfs nog een excuses voor de vertraging van de oncoloog. Excuses geaccepteerd!

I.v.m. vakanties treffen we een andere oncoloog aan en zoals we begrijpen 1 van de hoofdoncologen in het VUMC. Het was ons al bekend dat alles in het team besloten wordt, dus dat maakt in principe niet uit. Wederom erg aardige vrouw die duidelijk toelicht en onze vragenlijst van deze week even kort en snel beantwoord. I.v.m. de tijd moet Kell wel even door en voor ons is voor nu alles weer even duidelijk.

Het proces met het inplannen en toelichting voor de behandeling t.o.v. de studie gaat voor nu allemaal nog door en kan beter maar ingepland zijn. Dus ook zal komende week ingepland zijn.

Deze keer mag ik helaas niet mee naar dagafdeling en moet Kell alleen i.v.m. COVID-19. Zelf zit ik in de lounge, zonder M&M’s service die ik gok dat Kell wel heeft. Later zullen we dit vast nog bevestigen, maar Kell kennende zal ze dit wel gefixt hebben. (update: het is een roze glace koek geworden)

Bijna klaar en weer richting huis. Kell komt verdrietig terug van de dagbehandeling. Het is maar confronterend op zo’n afdeling en in haar eentje lukt samen grapjes maken ook niet echt goed. Verdrietig verlaten we het ziekenhuis en rijden even snel langs de groenteboer. Soepjes zijn toch wel de producten die nu nog even lukken.

Eenmaal thuis snel even een soepje gegeten en alles slaat weer redelijk snel in. Dan maar weer richting bed wat de komende dagen “the place to be” wordt. Even echtsick zijn…