Deze week maandag was kuur #2 van de 1ste soort chemo en begon de maandagavond weer zoals eerder. Het begin van zoals we het hebben bestempeld als de ‘slechte week’. Ergens in de avond werd Kell wel iets beter aanspreekbaar en leek ze fysiek beter dan de vorige keer.

Ook de dagen erna leek ze fysiek wat beter. Maar alles in perspectief, de vermoeidheid, duizeligheid en misselijkheid waren nog gewoon aanwezig.

Wellicht waren we gewoon beter voorbereid, zo was alles in huis wat ze in deze tijd wel kon eten en drinken. En hulp van familie en vrienden was van tevoren goed verdeeld. Kinderen opvangen, koken, met Kell naar de fysio, met Pip naar zwemles, erg blij met al deze hulp!

Naast dat het fysiek beter gaat, gaat het emotioneel wat zwaarder deze week. De rollercoaster van plannen, afspraken, uitslagen en nieuwe informatie is iets minder en er is meer tijd om na te denken. Het is overzichtelijk wat er nu gaande is, maar dat zet ook aan het denken.

De angst voor kuur zelf, de waarom-vraag, het niet meer ziek willen zijn, de hitte van afgelopen week en de start van haaruitval. Allemaal emotioneel zware elementen die deze week door ons hoofd gaan. Deze dagen horen er ook bij. Het positief blijven is zeker iets waar we door de tijd naar toewerken, maar soms mag je het ook gewoon even k** vinden. Die verdrietige momenten horen er helaas ook bij.

Gister is de tondeuse aan het werk gezet. Een erg verdrietig moment, omdat dit in je hoofd het heel echt wordt. Precies zoals je normaal in films ziet en nu in leven gebeurt. Gelukkig vind ik al snel een moment om Kell aan het lachen te krijgen met een stom grapje.

Maar het haar is er echt helemaal af… zoals Kelly zegt, van Kellie Lust naar Sugar KelLee Hooper. Maar zoals ik het zie van Kalle Berry naar Keli Moore!

Morgen weer naar A’dam en dan gaat voor Pip school begin. En dan snel begin aan de betere week en hopelijk net als vorige keer naar een paar hele goede dagen!