Na wekenlang zoeken naar het perfecte paar, kocht ik anderhalf jaar geleden nieuwe laarsjes. Van die hele mooie zwarte leren met een fancy hakje. Drie dagen nadat ze geleverd waren[…]

5 weken geleden kreeg ik de uitslag van de scan. Schoon, niks meer te zien. Dankbaar en opgelucht, maar geen euforie en nog geen einde van de behandeling. De volgende[…]

Ik ben inmiddels bijna 7 maanden verder, al ruim 8 weken niet meer misselijk van de chemo, slik al zeker 20 dagen geen pijnstillers meer voor de pijn en voel[…]

Afgelopen Oud en Nieuw werd gevierd met lieve vrienden die heerlijk kunnen koken. Mijn drain is die ochtend verwijderd, dus ik kan eindelijk iets anders aan dan een groot shirt[…]

Ik word aangekeken door twee bekende ogen in een onbekend gezicht. Ik ken de kleur van die ogen als geen ander, maar toch herken ik ze niet. Hetzelfde geldt voor[…]

“Dank je wel”, iets wat ik normaal wel tientallen keren op een dag zei. Wanneer iemand iets voor je deed, je hielp, een complimentje gaf, iets aan me gaf of[…]

Ow hoe graag kan je naar huis willen? Voorafgaand aan de kuur werd aangegeven dat het belangrijkste was dat mijn witte bloedcellen goed opkwamen, welke zorgen voor een afweer. Best[…]

Het was 3 weken geleden nog 1 keer mijn ogen dichtdoen en minuten aftellen. Nog 1 keer kijken naar de dagbehandeling met alle bedden met de zieke mensen om mij[…]

Het is me wel eens overkomen. Ik was 16 ofzo en pakte vaker de trein naar andere steden voor werk of iets gezelligs. Die ene keer moest ik wat verder[…]

Na lang wachten hebben we eindelijk te horen gekregen dat ik aan de voorwaarden voldoe om mee te doen aan de SUBITO studie behandeling. Hierbij testen ze of een alternatieve[…]

Het is er af. Echt allemaal. Iedere mooie krul op mijn hoofd. Ze hoorden bij mij als een toetje na het diner of de gezouten boter bij het brood. Ze[…]

Vandaag is het raar. Tijd is opeens een waardevol iets geworden en nuttig dit invullen lijkt ook meer betekenis te krijgen. Toch weten we nog niet precies hoe dit te[…]

My god hoe kan iemand in dit soort tijden normaal slapen. In de avond zo vermoeid van alles emoties dat ik in slaap val zonder het door te hebben. Maar[…]

Ik ben al twee dagen verder, maar nog steeds verslagen. Wakker worden is het moeilijkste. Dan is het besef groot en het verdriet nog groter. Maar nu gaan we in[…]

We worden wakker en het blijkt geen droom. Huilend begint de ochtend en Pip ligt al bij ons in bed. “Waarom huil je mama? Als je ziek bent dan moet[…]

3 weken geleden voelde ik opeens een knobbel in mijn borst. Van de één op de andere dag. Eerst was er niks en toen opeens een soort kleine knikker aan[…]