Deze maandag mag Kell weer starten. Een week geleden leek het nog onduidelijk of deze 2de kuur wel door zou gaan. Op dat moment baal je, want ‘het plan’ moet worden doorgezet. Na dagen van spanning werd afgelopen donderdag gebeld door de oncoloog dat er een klein groepje donoren zijn gevonden die hoogst waarschijnlijk moeten aanslaan. De vrijdag erna waren de bloedwaarden goed genoeg, niet zo hoog als verwacht, maar voldoende.

En dan heb je dus weer een ‘go’! De rationale vreugde dat het plan doorgaat komt tegelijk met de emotionele spanning dat we deze weken nog een keer ingaan. Deze kuur was wel echt heftig en dan moeten we weer. Ook het herstel van Kell is niet zo als de andere kuren. Ze is wel echt een stuk zwakker, met af en toe een kleine opleving. Maar over het algemeen een stuk zwakker dan ervoor. Zelfs de bonusweek deed minimaal iets qua aansterking. Dat besef is ook erg confronterend, de andere kuren ging dat nog redelijk.

Afgelopen vrijdag was er ook een gesprek met de plastische chirurg. Niet echt een gesprek waar we uitkwamen met een antwoord. De opties zijn divers en er is niet echt 1 duidelijke optie die je zou moeten kiezen. Alles heeft voor- en nadelen op verschillende niveaus. Eind deze maand moeten we in ieder geval de keuze make of één optie afvalt ja of nee, want er is één die gelijk zal zijn met de geplande operatie. De andere opties zijn voor maanden later en en moeten we kiezen om z.s.m. op de wachtlijst te komen. Hiervoor is dus eigenlijk meer tijd.

En nu is het weer maandag. In het ziekenhuis, weer in dezelfde kamer, alleen zonder Kell’s spulletjes van de vorige kuur. Maar alle kaartjes zijn mee en gaan weer op de muur! Verdriet en spanning hebben vandaag wel de overhand, maar we moeten door. Kell voelt zich wel zwak en heeft slecht geslapen vannacht. Toen ik er even niet was heeft ze even uitgehuild bij de verpleegkundigen. Kell zei toen ik terugkwam: “dan moet je vandaag ook maar niet aan me vragen hoe het gaat”. Gelukkig wordt het dus zo nu en dan afgewisseld met een grapje.

Der infuus is weer aangekoppeld en het vocht en de medicijnen zijn al bezig. Nu is het gewoon even afwachten wanneer haar “toverdrank” binnenkomt en of alles voor de komende dagen (zoals haar stamcellen) goed voorbereid zijn. Deze chemo komt weer in 2 delen verdeeld over maandag en dinsdag. Dan gaan we komende week weer over het zwarte pad, zoals Kell het noemt.

Philou’s verjaardag en de komst van ons neefje later deze maand zijn de dingen waar we deze dagen aan vasthouden als lichtpuntjes.