Via een lotgenootje kwam ik er eind maart achter dat alle patiënten die een bloedziekte hebben of een stamceltransplantatie hebben gehad werden opgeroepen om zich te laten vaccineren in het ziekenhuis. En zo’n transplantatie heb ik natuurlijk twee keer gehad tijdens mijn ziekenhuisopname.

Ik natuurlijk meteen alle instanties bellen. De huisarts herkent ondertussen mijn telefoonnummer en antwoordde al meteen dat ze nog geen vaccinatie-oproep voor me had. Na mijn verhaal over de oproep van een lotgenootje vertelde ze dat dit niet via de huisartsen ging en ze mij helaas geen verdere info kon geven over vaccineren rondom borstkankerbehandeling. Mijn oncoloog en de mamacare verpleegkundige waren hiervan ook niet op de hoogte, maar zouden het uitzoeken. Uiteindeljk bleek dit te gaan via de afdeling hematologie en kreeg ik een week later mijn oproep.

Helaas voor het lotgenootje was dat bij haar de prikafspraak ook weer was geannuleerd, dit omdat de de stamceltransplantatie te recent was. Blijkbaar worden vaccinaties opgeslagen in de geheugencellen in je bloed. Deze zitten bij je stamcellen en die moeten wel goed genesteld zijn na je transplantatie. Gelukkig was het bij mij lang genoeg geleden en kon ik gewoon komen.

Meteen de allereerste mogelijkheid ingepland en 29 maart zat ik om 07:30 in het ziekenhuis klaar voor mijn prik. De oncoloog had eigenlijk aangeraden de vaccinatie tijdens een rustweek van de chemo in te plannen. Maar ik zou ik niet zijn als dat me allemaal te lang duurde.

Ik kon namelijk niet wachten om eindelijk weer de lieve mensen om mij heen te knuffelen. Het is zo gek als je in zo een traject zit en je vaak emotioneel bent, dat de mensen om je heen je dan niet kunnen troosten met een dikke knuffel. Een hand op mijn been en een lieve blik doet heel veel, maar niets kan op tegen een goede knuffel.

Daarnaast heb ik door dit hele traject een soort besef dat niks is wat het lijkt en alles plots kan veranderen. Dat goede dingen soms slecht blijken te zijn en andersom. Ik wilde deze vaccinatie zo graag en wilde niet dat iets of iemand er nog tussen zou komen. Zou je net zien dat ik corona krijg voor de vaccinatie en dat het daarom uitgesteld zou worden. Of dat het opeens op was ofzo.

De prik ging helemaal goed en naast wat stijfheid had ik nergens last van. Nu, 2 weken later, ben ik voor 80% beschermd. Dat geeft zo’n fijn gevoel. Gewoon als ieder ander een supermarkt in of even naar de massagesalon. Over 2 weken de tweede prik en dan is het helemaal veilig.

Ik moet zeggen dat ik een paar maanden geleden best sceptisch was ten opzichte van de vaccinatie. Medicijnen rondom de meest normale dingen duren jaren voor ze daadwerkelijk gebruikt mogen worden en dit middel is opeens mega snel verkrijgbaar. Had hele scenario’s a la de film “I’m Legend” in mijn hoofd. Maar als je dan uiteindelijk je oproep krijgt en je de keuze hebt tussen leven in angst voor ziek worden of weer vrijheid terug krijgen en het leven kunnen vieren, dan is de keuze snel gemaakt.

Zelf vragen? Check de updates van jouw ziekenhuis.