Ik word aangekeken door twee bekende ogen in een onbekend gezicht. Ik ken de kleur van die ogen als geen ander, maar toch herken ik ze niet. Hetzelfde geldt voor de vorm van het gezicht, de neus en de lippen.[…]
Afgelopen week hebben we goed de tijd genomen om weer even op adem te komen. De laatste kuur inclusief ziekenhuisopname en het heftige nieuws hadden enorme impact op ons beiden, en ook de kindjes hebben dit goed gemerkt. Daarom besloten[…]
My god wat een week. Maar we zijn gisteren gelukkig (voor nu) even gerustgesteld en mijn behandelplan wordt weer in gang gezet. Het is onbeschrijfelijk wat er met je gebeurt als iemand je met een serieus en aangedaan gezicht verteld[…]
Afgelopen dagen zijn vooral verdrietig en staan vol spanning. Gedachtes die alle kanten op gaan, onze hoofden zorgen voor weinig rust, slapen is minimaal en ochtenden beginnen huilend. Dan is het zover, donderdagochtend. De dag van de longbiopsie. Ergens het[…]
Enorme spanning op een dag als vandaag. Het voelt een beetje als de eerste dagen en met lood in de schoenen gaan we weer richting het ziekenhuis. Ditmaal voor de uitslagen van de scans na de mini-CTC chemotherapie. Deze ochtend[…]
Woensdagochtend stuurt Kell me een berichtje met dat haar bloedplaatjes op 11 zitten. De verpleegster had dit stiekem al verteld. Naar huis volgens protocol is 50, van het medisch team was vorige 30 voldoende en na een paar dagen ook[…]
